Gezi parkında başlayan ve tüm ülkeye yayılan dayanışma ve
direniş hareketi, geleceğimizin korktuğum kadar karanlık olmadığını düşünmeye
başlamama sebep olmuştu. Kolay değil, ilk defa kişilikler kimliklerin, bireyler devletin ve çoğulculuk çoğunlukçuluğun önüne geçiyordu bu ülkede. Ben de oldukça umutlanmıştım bu toplumsal değişimden.
Aradan bir seneye yakın zaman geçti ve ben şimdi eskisinden daha çok
korkuyorum gelecekten. Zira, Gezi’cilik bir kimlik oldu, Gezi’ciler de diğerleri gibi çoğunluk olup,
devleti yönetme hayalleri kurmaya başladı.
